Op 16 maart 2021 ben ik officieel 5 jaar ondernemer! Wie had dat ooit kunnen bedenken? Ik zelf eigenlijk helemaal niet. Ik was (en ben nog steeds) leerkracht. Ik neem je graag mee op mijn ondernemersreis.
Na de HAVO ging ik naar de PABO. Ik wist al vanaf mijn eerste dag op de peuterspeelzaal dat ik juf wilde worden. Dat heb ik altijd volgehouden. Enige twijfel kreeg ik in 4 en 5 HAVO als je bezig bent met beroepenoriëntatie. De decaan zei toen "Alle jongetjes willen politie of brandweer worden, maar dat kan niet. Dus ....." Ik heb nog wat andere opleidingen bekeken. Grafisch ontwerpen, iets om tentoonstellingen in musea te maken (geen idee meer hoe dat heet), toch VWO gaan doen en dan kunstgeschiedenis, medicijnen of rechten gaan studeren, leraar geschiedenis of toch naar de PABO. Halverwege mijn eindexamenjaar moest ik een keuze doorgeven en dat werd, pastboem, de PABO. Dat was wat ik altijd al wilde. Na de zomervakantie startte ik, net 1 dag 17, op de PABO. Met 20 jaar had ik al mijn eigen klas en een vaste baan. Dit was het!
Na een paar jaar begon het bij mij, en een vriendin toch weer te kriebelen en we deden de opleiding tot remedial teacher. Twee jaar lang togen we op woensdag naar onze oude PABO. Hierna heb ik kort nog een soort RT praktijkje gehad en mocht ik op mijn toenmalige school ook RT werkzaamheden doen. Ik was helemaal in mijn sas.
In 2007 mocht ik voor het eerst moeder worden, van onze mooie dochter. Anderhalf jaar later volgde er een zoon. Toen mijn zoon ongeveer een jaar was, maakte ik een knuffel, een zogenaamde Krokeledokus. Wat was die gaaf! Daar wilde ik meer mee gaan doen. Dat was het moment dat ik na ging denken over een bedrijfsnaam, want als die knuffels wat zouden worden moest er wel een label aan met mijn naam. De naam die ik uiteindelijk, na weken bedacht was "Bieb-a-Boo". Helemaal in mijn nopjes was ik met die naam. In mijn vrije uurtjes (dat waren er niet heel veel) probeerde ik Krokeledokussen te naaien. Nog geen website, geen KVK. Het was nog echt heel kleinschalig en duurde ook niet lang. Twee kleine kinderen vroegen teveel aandacht.
Tijdens mijn zwangerschap van onze derde, kwam ik al snel thuis te zitten en pakte ik het weer op. Ik ging een stuk enthousiaster aan het werk. Opende een Facebookpagina en zat op Twitter. Maar ja, met een baby erbij kwam het wederom niet echt van de grond.
In 2015 ben ik getrouwd. Voor de bruiloft maakte ik van alles zelf. Doosjes voor de ringen, mijn bruidsboeket, de versieringen, mijn diadeem, de enveloppendoos en de taarttopper. Ik kreeg daar zo'n energie van. Heerlijk om te doen. Ik werd gewaarschuwd dat ik wel eens in een gat zou kunnen vallen na mijn bruiloft. Niets van dat alles bleek waar.
Voor mijn zusje bestelde ik een armband, zij was ceremoniemeester en verdiende een cadeautje. Het was een slagletterarmband. Toen ik die zag, dacht ik "Maar dat moet ik toch zelf kunnen?" Na wat speurwerk op internet bleek dat ik dit inderdaad ook zelf kon. Ik maakte armbanden en sleutelhangers met slagletters en die zette ik op Facebook. Mensen bestelden die. Iets later vond ik fantastische stoffen en ging ik rokjes naaien. Ik kreeg aardig wat opdrachten binnen. Op een gegeven moment zoveel dat ik merkte dat ik het professioneler aan moest gaan pakken. Er moest een website komen en een KVK. Dan kon ik met een boekhoudprogramma gaan werken, IDEAL aan bieden en bij groothandels terecht. Die dag was op 16 maart 2016.
Met man en 2 kinderen trokken we naar Den Haag om het te regelen. Mijn man stond buiten met een dreinende peuter en ik zat daar heel professioneel te wezen. Daarna dronken we warme chocomel om het te vieren. De oudste moest perse witte chocolademelk ipv Fristi, dat vond hij zo vies dat wij alle vier nooit zullen vergeten wanneer dat was en ter ere van wat.
In de maanden die hierop volgden ging ik aan de slag met een website en regelde ik alles wat nodig was. Ik durfde het nog niet echt aan de buitenwereld te vertellen. Als ik het er al over had, had ik het over mijn bedrijfJE. Iets waarvan ik nu weet dat dit je klein houdt. Van alleen maar spulletjes zelf maken, ging ik langzaam aan ook spullen inkopen. Mijn webshop werd steeds echter. Uiteindelijk kocht ik ook een plotter zodat ik zelf producten kon bedrukken.
Rond 2018 zaten wij midden in een hele lange reeks van verhuizingen. Veel aan mijn bedrijf kon ik niet doen. Wel volgde ik diverse ondernemersgroepen. Op een van die groepen las ik dat je een lokkertje nodig had voor op jouw website. Meteen plopte in mijn hoofd op dat ik kleurplaten moest gaan maken. Die kon ik dan regelmatig aanpassen. De eerste kleurplaat was al snel een feit. Daar in dat veel te kleine tijdelijke vakantiehuisje werd het zaadje geplant van mijn huidige bedrijf.
Na de definitieve verhuizing, waar ik een werkkamer kreeg, kwam het idee om mijn bedrijf uit te breiden. Ik wilde heel graag creatieve workshops en kinderfeestjes organiseren, dit deed ik onder de naam Vive la Bieb. Dat heb ik ongeveer een jaar geprobeerd, maar dat was lastig te combineren met mijn werkdagen op school (woensdag) en een jong kind thuis.
De webshop draaide heerlijk! Alleen werd ik steeds minder blij van bestellingen inpakken. Ondertussen liepen mijn kleurplaten lekker en hing ik daar een naam aan: Studio Bieb.
In de zomer van 2019 wist ik het zeker. Met Vive la Bieb was ik al gestopt en met Bieb-a-Boo zou ik ook gaan stoppen. Helaas kwam dat inzicht net toen mijn contract voor mijn webwinkel, net met een jaar was verlengd... Ik gaf mezelf een half jaar om mijn webshop leeg te verkopen. Mijn focus lag helemaal op Studio Bieb en ik maakte de branding en mooie plannen.
Tijdens de eerste Coronaperiode begon Studio Bieb echt lekker te lopen. Ik kreeg opdrachten voor bedrijven voor kleurplaten voor hun bedrijf en ik maakte zelfs illustraties voor een kinderboek. In het najaar van 2020 maakte ik hele concrete plannen voor Studio Bieb. Ik ben mij gaan focussen op 2 producten, liet professionele foto's maken, enkele webpagina's liet ik herschrijven door een tekstschrijver. Ik liet productfoto's in een beeldbank plaatsen. En ik geloofde nog meer in mezelf dan dat ik ooit deed. Zeker na het vernieuwen van mijn website zie ik de toekomst vol enthousiasme tegemoet. Ik heb mooie doelen gesteld voor dit jaar.
Het is een heel verhaal, maar wat ben ik blij hoe ik mijn reis heb gemaakt. Ik ben er ingerold en zou nu niet meer anders willen. Een droom is nog steeds om minder in het onderwijs te gaan werken. Als de zaken zo blijven gaan, zou dat zo maar eens kunnen gaan uitkomen. In ieder geval geniet ik volop en ga ik met volle kracht vooruit!
